De wet van 2 augustus 2002 betreffende de bestrijding van betalingsachterstand bij handelstransacties regelt sedert bijna twintig jaar de rechten van ondernemingen ten aanzien van wanbetalers in B2B-relaties.
Op 15 juli 2021 werden een aantal wijzigingen aan deze wet gestemd (Wet van 14 augustus 2021), waarmee de wetgever voornamelijk de regelgeving omtrent de maximale contractuele betalingstermijn wenst aan te scherpen.
Momenteel voorziet de wet in een betalingstermijn van 30 kalenderdagen wanneer partijen zelf geen betalingstermijn zijn overeengekomen. Partijen kunnen steeds onderling afwijken van deze betalingstermijn, maar de wet voorziet dat de maximale betalingstermijn maar maximum 60 kalenderdagen mag bedragen in het geval dat de schuldeiser een KMO is en de schuldenaar geen KMO is. In andere relaties bv. grote onderneming-grote onderneming kunnen partijen een betalingstermijn overeenkomen die langer dan 60 kalenderdagen kan bedragen.
Deze betalingstermijn gaat in, naar gelang de omstandigheden en de overeenkomst:
Vandaag maken sommige grote ondernemingen misbruik van deze controle- en verificatieperiode. Door een controle-en verificatietermijn van 30 dagen te hanteren wordt de maximale betalingstermijn verlengd naar 90 dagen (60 dagen + 30 dagen)
Ook door contractuele afspraken te maken omtrent de ontvangstdatum van de factuur (dus de aanvangsdatum van de betalingstermijn) proberen sommige grote ondernemingen de betalingstermijn op te rekken.
Dit wordt beschouwd als een manier voor de ondernemingen in kwestie om zichzelf kosteloos krediet te verschaffen ten laste van hun leveranciers. De wetgever is zich bewust van het feit dat een betalingstermijn van 90 dagen voor vele KMO’s te lang is, waardoor de wetgever zich genoodzaakt zag om in te grijpen met een wetswijziging om misbruik tegen te gaan.
Binnenkort zal de wettelijke betalingstermijn van 30 dagen nog steeds kunnen verlengd worden tot maximaal 60 kalenderdagen. De wijziging voorziet echter dat de maximale betalingstermijn geldt in alle handelstransacties die worden beheerst door het Belgisch recht, ongeacht de grootte van de betrokken ondernemingen. Indien de partijen contractueel een langere betalingstermijn voorzien dan 60 kalenderdagen, dan zal de wettelijke betalingstermijn van 30 kalenderdagen van toepassing zijn (en lopen er vervolgens automatisch intresten). De nieuwe wet voorziet evenwel dat voor bepaalde sectoren in een afwijking kan voorzien worden via Koninklijk Besluit. Het is nog afwachten of er afwijkingen gaan volgen.
De nieuwe wetswijziging grijpt ook in op de controle- en verificatieperiode waarvan een aantal grote ondernemingen momenteel misbruik maken. Door de nieuwe wetswijziging gaat de controle- en verificatieperiode deel uitmaken van de betalingstermijn, waardoor de maximale betalingstermijn 60 dagen blijft. Het zal binnenkort dus niet meer mogelijk zijn om de betalingstermijn te rekken tot 90 dagen door het invoeren van een controle-en verificatietermijn van 30 dagen.
De nieuwe wetswijziging voorziet bovendien ook in een verbod om contractuele afspraken te maken omtrent de ontvangstdatum van de factuur, zodat de wetgever ook dit achterpoortje sluit. De betalingstermijn begint dus te lopen vanaf de ontvangst van de factuur. Daarenboven moet de ontvanger uiterlijk op het moment van ontvangst van de goederen/diensten de eventueel noodzakelijke informatie bezorgen opdat de leverancier zijn factuur kan opstellen.
De wetswijziging werd gepubliceerd in het Belgisch Staatsblad op 30 augustus 2021 en zal in werking treden op 1 februari 2022.
De wijzigingen zijn van toepassing op alle handelstransacties die worden beheerst door het Belgisch recht ongeacht de grootte van de betrokken ondernemingen. Het is dan ook aangeraden dat u nagaat of uw contracten/algemene voorwaarden dienen aangepast te worden. Stappers Advocaten kan u hierbij helpen.